Allerheiligen

Na Halloween komt die 'andere' dag, Allerheiligen. Als kind vond ik het altijd wat vreemd dat de dag erna er plots geen plek meer was voor die uitgeholde pompoen met een gek gezicht. Het was dan 'kerkhofdag'. Wij hadden een vaste afspraak op drie verschillende kerkhoven.

Eéntje daarvan is de plek waar jammer genoeg mijn grootouders begraven liggen. Mijn vava langs vaderskant stierf toen hij al heel oud was en ik nog heel jong. Vanaf toen kreeg het kerkhof meer betekenis voor mij. Pas veel jaren later verloor ik mijn andere grootouders. Ze hebben hun laatste rustplaats allemaal op dezelfde plek. Toch voelt het voor mij niet alsof ik daar vaak naartoe moet. Ik heb geen echte connectie met die plek. De echte connectie is vreemd genoeg een foto van hen waar ik met veel liefde en warmte naar teruggrijp, alsook Atlas die zich moemoe met haar schaal vol chocolaatjes en haar dikke knuffels nog goed herinnert.

Wat deze dag voor mij wel bijzonder maakt is het feit dat iedereen zijn best doet om die plek netjes te maken en vooral te voorzien van rijkelijke bloemstukken. Mijn mama maakt al zo lang ik het me herinner de bloemstukken voor al onze nabije overleden familieleden. Dat zijn zo'n 8-10 stukken.

Een week voor Allerheiligen trekt ze naar de garage van waar toen haar ouders woonden, nu haar oudste zus. Die tuin staat altijd vol prachtige bloemen. Ik en mijn twee zussen mochten toen we klein waren en dan als we wilden (en ja, ik wou dat altijd) een klein stukje maken met de 'overschotjes' van bloemen. Sinds een paar jaar maak ik ze graag samen met haar. Voor mij vraagt dat wat denkwerk, voor haar gaat het vanzelf. Mijn papa brengt ze dan naar die drie verschillende kerkhoven en op Allerheiligen gaan we ze liefst samen bewonderen.